سبک وینگ چون، یکی از پرطرفدارترین سبک های کونگ فو در جهان که به یک سیستم دفاع شخصی کامل، موثر و پرطرفدار در دنیای مدرن تبدیل شده است. سبکی که بیش از ۲ میلیون استاد و هنرجو در سراسر جهان دارد. تا جاییکه پلیس آلمان، گذراندن دوره های دفاع شخصی مبتنی بر وینگ چون را برای استخدام الزامی کرده است. مهم‌ترین هدف وینگ‌چون واقع‌گرایی در سیستم دفاع شخصی است. وینگ‌چون به جای تاکید بر تکنیک‌های مبارزه، بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.

این سبک دارای فلسفه ویژه و قدمت حدوداً ۴۵۰ ساله است و بیشتر بر روی مبارزه به کمک ذهن، احساس، روح و جسم تأکید دارد. این روش مبارزه که ابتدا به نام سئونیم تائو (به معنی روش ایده کوچک) معروف بود، ابتدا توسط استادان ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، وینگ چون بر خلاف سبک‌های دیگر بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی و اشکال هندسی برای حملات ساده، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه‌های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود. سبک وینگ چون که ابتدا به نام سئونیم تائو (به معنی روش ایده کوچک) معروف بود، ابتدا توسط استادان ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، یکی از استادان معبد شائولین که راهبه خانمی به اسم اِنگ مویی بود، این سبک را به دختری به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر ضد خودش بود، آموزش داد. شهرت جهانی وینگ چون توسط استاد ایپ من و شاگردانش مانند بروس لی به اوج خود رسید.